1-Hoşgeldin Halil  Ağa
2-Napolyon'a Benziyorsunuz

3-Atatürk ve Gülsüm Abla
4-Onları Bu İşe Karıştırma,Atam!
5-Atatürk'ün Rüyası!

6-Biz İkimiz Susalım

7-Sizden Öğrenmek İstiyorum (ANZAC)

8-Tek Mermi Atılmadan!..

9-Atatürk’ün Hoşgörüsü.

10-20’nci Yüzyılın Dâhisi.

11-Babasının Çanakkale’de Ne İşi Varmış.

12-Yurdumun Toprağı Temizdir.

13-Uşaklığı Öğretemedim.

14-Eğer O İzin Verirse.

15-Bir Köylü Kadın Ve Atatürk.

ATEŞ KES BORUSU

Kurtuluş  Savaşına katılmış emekli bir askerin anlattığı anıyı dinleyen Bayan Ayten Kuttas, anıyı özetleyerek söyle dile getirir:

... Batı cephesinde savaşıyorduk. Bozguna uğrayan Yunanhlar teslim olmaya da başlamışlardı. Bizim Tabura Aslanlar köyünde görev verilmişti. Düşmana çok yakın olmamıza rağmen; savunmamız için yeterli silâh, cephane ve araçlarımız yoktu ama; gene de düşman kıtasını esir almış, posta arabalarını çevirip kontrol ediyorduk. Birgün postalardan birinin evrakı içinde General Trikupis'in Tümgeneralliğe atanmasını bildiren emri de ele geçirmiştik.

Trikupis'in emrinde mevcut olan kıtayı esir aldık, durumu Başkomutanlığa bildirdik. Gelen emir üzerine de Trikupis'i Dumlupınar'a götürmek üzere yola çıktık...,

Teslim olma olayının özetini, Yunan Orduları Başkomutanı Trikupis'in günlüğünden aktarıyorum; Şöyle anlatıyor:

.... Uşak'ın Türkler tarafından geri alındığına dair gelen haber üzerine subaylarla erlerin içinde bulundukları durum karşısında; bir şeyler yapacak durumda değildim artık, Gizlenmek, karanlık basıncaya kadar askeri dinlendirmek en uygun yol olacaktı,

Güvenlik tedbirleri aldırarak erlere siperlerden çkmama emrini verdim. Uşak'ın biraz doğusunda bulunuyorduk. Saat 16.00 sularında güney yöndeki nöbetçiler, ortalama 1 kilometre uzakta Türk atlılarının, dört kilometre uzaklık-

ta da Türk piyadesinin görüldüğünü bildirdi.

Savaşmak üzere ilk hatta göndermek istediğim askerlerimden; yeter cephaneleri olmadığı için boşu boşuna ölmek istemedikleri cevabı geldi.

Borazanlardan biri, kimsenin emri ve bilgisi olmadan Ateş kes borusu çaldı.

İlk hatta bulunan askerler, kendilerinden biraz ötede, bir kurşun atımı ileride bulunan düşmana birkaç kurşun attıktan sonra yerlerini terk ettiler. Borazana doğru koştum  Ateşe başla... borusunu çalmasını bağırdım.

Emrim yerine getirildi.

Ateş hattına gitmekten usanmış askerin arasına girdim. Yurt, namus onurdan söz ederek onları döndürmeye çalıştım.

Fakat sözümü dinletemedim.

Tümen topçusuna ateş açması için vermiş olduğum emrin de yerine getirilmediğini endişe içinde gördüm.

Dakikalar geçiyor, topçu ateşi bir türlü başlamıyordu. Biraz sonra gelen haber, çok acıklı idi; Silâhlı piyadeler, topçuların etrafını sarmış ve ateş açmalarına engel olmuşlardı. Türklerle yeni bir savaşa gitmektense, teslim olmak

en salim yoldu.

Ben herhangi bir karar vermeden evvel birliklere Komutanlarının imzasıyla askerleri savaş hattına girmek için tekrar ikna etmeğe dair resmî bir rapor verilmesi gerektiğini söyledim. Gerçekten birlik komutanları, bu şekilde

rapor verdiler ve I. Kolordu Kurmay Başkanı hiç bir kimsenin savaşmak istemediğini ve erlerin subayları herhangi bir kayıba karşı tehdit etmekte olduklarını söyledi. O zaman askeri, savaş hattına girmek için tekrar ikna etmeğe

çalıştım. Lâkin yanımda bulunan tüm subaylar onların savaşmaktan vazgeçmiş olduklarını bildirdiler ve esasen savaşmanın sonuçsuz olduğu düşüncesini ileri sürerek, bu hususta israr edecek olursam karşı koymanın daha etkili surette meydana çıkacağını ve ihtimal ki bütün subaylar heyetinin düşmana teslim edilmesi sonucunun doğacağını söylediler. Böylece acı bir durum karşısında yaralı bir kalp ile; toplarla makinalı tüfeklerin yakılmasını emrettim ve 1155 rakımlı tepenin üizerine beyaz, bayrak çekilmesine razı oldum...

Trikupis'in, Gazi Mustafa Kemal Paşa ile karşılaşma olayına tanık olan; ünlü yazarımız Halide Edip Adıvar'ın kaleminden özet olarak izleyelim

... Uşak'a gidiyorduk. Geçenleri durdurup sorular soruyorduk. İşlenen cinayetler çok çirkindi. yüz'e yakın yurddaşımız öldürülmüş veya yakılmıştı. İçlerinden kadınlarvardı. Halk bu vahşet karşısında şuurunu kaybetmiş bir durumdaydı.

Kızlcadere'den sonra, Yunanhlar tüm umutlarını yitirmişler, etrafı yakıp yıkmaya başlamışlardı.

Üç gün Uşak'ta kaldık. Karargâhta herkes Trikupis'ten söz ediyordu. Daha önceki Başkomutan Hacı Anesti görevinden alınmıştı. Yunanlılar General Trikupis'in nerede olduğunu bilmiyorlardı. Bazıları ise intihar ettiğini söylüyorlardı.

Eylül ayının ikinci günü, Mustafa Kemal Paşa, Fevzi ve İsmet Paşaları Uşak'ta bir masanın etrafında bulduk. General Trikupis ile General Dionis Türklere teslim olmuştu. Gazi Mustafa Kemal Paşa'nın huzuruna Nureddin Paşa ile Kemâlettin Paşa arasında geldiler, Eğer korunmasalardı, Uşak halkı onları parçalayacaktı. Uşak'lılar onları, sevdiklerini öldürenler, evlerini ve barklarını yıkanlar arasında sayıyorlar, mevkilerine, rütbelerine hiç önem vermiyorlardı.

Yunan Generallerini getirdikleri zaman Mustafa Kemal Paşa, Fevzi Paşa ile İsmet Paşanın arasında duruyordu. Benim için bu, birinci derecede askeri bir dramdı. Bu nedenle büyük bir ilgiyle onları seyrettim ve dinledim.

Bizimkilerin üniformaları, erlerinki kadar sade, yüzleri sakin ve hareketsizdi. Buna karşılık, Yunanlı'lar sırmalı üniformalar giymişlerdi. Yüzleri ve elleri son derece asabi olduklarını gösteriyordu. Fevzi Paşa, bir Buda heykeli gibi sakindi. İsmet Paşa, gözlerindeki öfkeyi göstermemeye çalışıyordu. O, bölgede yerli halka yapılan zulme tahammül edemiyordu.

Fevzi Pasa ile İsmet Pasa hafif eğildiler, fakat ellerini vermediler. Mustafa Kemal Paşa bu sahnenin egemen karakteriydi. Siyasi muhaliflerini hiç bir şey düşünmeksizin ezen bu asker, askerlik alanında bir büyük sanatkâr ve oyunun kurallarına uyan bir sporcuydu. O, Yunan Generallerinin kılıklarına ve maiyetlerinin yaptıkları kötülüklere önem vermez görünüyordu. Trikupis, onun bu oyundaki rakibi idi. Bu askerlik oyununda yere vurduğu adama, kurallara uygun olan davranışı koruyor, sırtını yere getirdiği güreşçinin elini sıkan galip bir güreşçi gibi Trikupis'in elini, basit bir el sıkışın süresinden fazla tuttu. Yenik ve tutsak olan düşmanını ayakta karşılayarak:

-Oturunuz General, yorulmus olacaksınız..., dedi.

Sigara tabakasını uzattı, kahve ısmarladı.

Olayın bundan sonraki durumunu gene Trikupis'in yazdığı anılardan özetle devam edelim:

... Uşak dolaylarında esir oldum. İlk önce Türk Ordusu Komutanı İsmet Paşa'nmn karargâhına götürüldüm. O da beni bekletmeden Başkomutan Mustafa Kemal'e götürdü. Mustafa Kemal'in odasına girdiğim zaman beni ayakta, dostane bir şekilde karşıladı. Rahat bir Fransızca ile şunları söyledi:

-Unutmayın ki, Koca Napolyon da esir olmuştu. Siz görevinizi tam olarak ve sonuna kadar yaptınız. Biz de sizi takdir ediyor ve saygı ile karşılıyoruz. Siz burada bizim esirimiz değil konuklarımızsınız.

Bir an durdu. Çelik gibi gözlerini üzerimde gezdirerek sordu:

- Küçük Asya Orduları Komutanlğına atandığınızı biliyor musunuz?

Şaşırdım. Bir an duraladım.

- Hayır!..., diyerek sorusunu cevapladim...

Mustafa Kemal Paşa, ismet Paşa'ya dönerek:

-Komutanlar sanrım dinlenmeğe muhtaçdırlar, dedi.

Trikupis ayrılacağı sırada; İstanbul'da bulunan ailesine sağlığı konusunda bilgi verilmesini rica eder.

Gazi Paşa, adresin alınarak Kızılay aracılığı ile yerine getirilmesini söyler ve Trikupis'e de, Tümgeneralliğe terfisini bildiren emri, vermeyi unutmaz.23 Ağustos 1922 tarihli Atina gazetelerinde su haber okunuyordu:

Cephede bulunan Tuğgeneral Trikupis küçük Asya Orduları Komutanlığına atanmıştır. Kendisi savaş alanlarındaki cesaretinden dolayı da mümtazen Tümgeneralliğe yükseltilmiştir…

-----------------------------------------------------------------------------------

Yunan General Trikopis, Atatürk’ün ebediyete intikal edişinden sonra, her yıl 29 Ekim’de Selanik’teki Türk Büyükelçiliği’nde Atatürk büstü önünde, ölünceye kadar her yıl saygı duruşunda bulundu.

----------------------------------------------------------------------------------------------------